Ο κύκλος ζωής έχει να κάνει με τους παρακάτω παράγοντες:

• Την τεχνολογία παραγωγής και τα υλικά. Τα κεραμικά τμήματα συνήθως έχουν μεγαλύτερο κύκλο ζωής από τα οργανικά.
• Το βάρος του οχήματος. Τα τμήματα τα οποία είναι τοποθετημένα σε μικρού μεγέθους αυτοκίνητα, διατηρούνται λειτουργικά σημαντικά περισσότερο από ό,τι τα βαριά SUV.
• Τις δεξιότητες και το στυλ του οδηγού. Η έλλειψη της ικανότητας φρεναρίσματος με τον κινητήρα και η συχνή χρήση του πεταλιού των φρένων επιφέρουν την πρόωρη φθορά των τμημάτων. Ειδικότερα, το σπορ στυλ οδήγησης ελαττώνει ενδεχομένως τον κύκλο ζωής τους μέχρι και 50%.
• Την κατάσταση των δίσκων φρένων. Η ανομοιόμορφη φθορά, οι αυλακώσεις και τα ίχνη διάβρωσης στην επιφάνειά τους, ασκούν αρνητική επιρροή στον κύκλο ζωής των τακακιών.
• Την πλευρά τοποθέτησης. Τα εξαρτήματα στον μπροστινό άξονα ενδέχεται να λειτουργούν σωστά για 25.000 με 40.000 χιλιόμετρα, στον πίσω άξονα έως και 60.000 χιλιόμετρα.

Με βάση τα διεθνή πρότυπα, τα τμήματα κάθε άξονα απαιτείται να αλλάζονται μαζί, και όχι μόνο να έχουν την ίδια μάρκα, αλλά και να ανήκουν στην ίδια παρτίδα. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται να τα αγοράζετε σε σετ. Κανονικά, το σετ περιλαμβάνει 4 τμήματα, 2 για κάθε τροχό του ενός άξονα.

Η ανάγκη αλλαγής τους δηλώνεται από τους μηχανικούς ή ηλεκτρονικούς δείκτες φθοράς. Η ενεργοποίηση των δεικτών του πρώτου είδους, εκδηλώνεται με ήχους σφυρίγματος, ενώ του δεύτερου είδους δεικτών μέσω του ανάμματος μιας προειδοποιητικής λυχνίας στον πίνακα οργάνων. Επίσης, απαιτείται να ελεγχθεί η κατάσταση των τμημάτων, σε περίπτωση που συμβεί ένα από τα παρακάτω:

• προβλήματα με την αποτελεσματικότητα της πέδησης,
• μειωμένο επίπεδο υγρού φρένων,
• κραδασμοί του τιμονιού σε χαμηλές ταχύτητες,
• εμφάνιση σωματιδίων σκόνης και μεταλλικών ρινισμάτων στα τμήματα του μηχανισμού.

Ο ακριβέστερος δείκτης του βαθμού φθοράς τους είναι το πάχος των επενδύσεων τριβής. Το πάχος αυτό υπάρχει η δυνατότητα να μετρηθεί μέσω της χρήσης ενός παχύμετρου βερνιέρ και θα πρέπει να γίνει σύγκρισή του με την τιμή που ορίζεται στο τεχνικό εγχειρίδιο που παρέχει ο κατασκευαστής του αυτοκινήτου.

Η διαδικασία αλλαγής τους χαρακτηρίζεται μάλλον απλή και δεν απαιτεί επαγγελματική ειδίκευση ή ειδικά εργαλεία. Μελετήστε προσεκτικά το εγχειρίδιο συντήρησης του αυτοκινήτου και δείτε εκπαιδευτικά βίντεο έμπειρων μηχανικών αυτοκινήτου. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, η διαδικασία περιλαμβάνει τα παρακάτω βήματα:

1. Ανοίξτε το καπό και ξεβιδώστε το καπάκι του δοχείου του υγρού φρένων.
2. Ανασηκώστε το αυτοκίνητο.
3. Βγάλτε τον τροχό.
4. Ξεβιδώστε τα στοιχεία στερέωσης της δαγκάνας των φρένων.
5. Αφαιρέστε τα τακάκια από τον δίσκο.
6. Βγάλτε τη δαγκάνα των φρένων.
7. Αλλάξτε τα τμήματα ανά ζεύγος.
8. Πιέστε προς τα μέσα το έμβολο της δαγκάνας των φρένων.
9. Συναρμολογήστε τα πάντα και πάλι ακολουθώντας την αντίστροφη σειρά.
10. Εξαερώστε το σύστημα πατώντας το πετάλι του φρένου επαναλαμβανόμενα.

Τα πρόσφατα τοποθετημένα τμήματα ενδέχεται να κάνουν έναν ελαφρύ θόρυβο, αν δεν έχει ολοκληρωθεί η απόξεση της εργοστασιακής τους επίστρωσης. Επίσης, οι ήχοι σφυρίγματος και κουδουνίσματος ενδέχεται να οφείλονται σε:

• εσφαλμένη τοποθέτηση,
• κακής ποιότητας επένδυση τριβής,
• ασύμβατα υλικά δίσκου και τακακιού,
• νερό, λάσπη, άμμος ή πετραδάκια που έχουν εισέλθει στους δίσκους,
• υπερθέρμανση των φρένων,
• απουσία λιπαντικού στους πείρους οδηγούς της δαγκάνας των φρένων.